MILFORD SOUND

Vanmorgen werden we wakker met een opgeklaarde lucht en de bergtoppen in de zon. Echter zagen we alsnog geen hand voor ogen (oke, overdreven,ong. 10 meter zicht) door de dauw in het dal. Op ons gemak hebben we een bakje koffie gedronken - die Wiets mij tot twee keer toe op bed bracht - en ontbeten. Daarna zijn we verder gegaan met de schitterende route. 

De eerste stop deze ochtend was bij Lake Gunn. Je kon daar heen wandelen (uurtje) maar die stop hadden we net gemist. De volgende stop, was bij Lake Gunn haha. Scheelt weer wandelen. Het uitzicht was werkelijk schitterend. 
Daarna door naar Hollyford alley lookout. Vanaf hier waren een stuk of 3 hikes te doen, maar wij zaten op een tijdschema. Om 1 uur vertrok onze boot. Wel werkelijk waar een schitterend uitkijkpunt tussen verschillende bergen. Als echte toeristen hebben we daar  natuurlijk een paar poses op beeld gezet. 

Vervolgens bij Monkey Creek gestopt. Dat was echt heel vet zeg! We parkeerden onze auto bij een klein beekje. We waren onze auto nog niet uit of twee redelijk grote vogels kwamen ons tegemoet hoppen. De beschermde Kae vogels. Wat een grappige beestjes! Ze sprongen op auto's, liepen achter mensen aan en als je de deur van je auto open deed dan wilde ze erin springen. Enorm gelachen om hoe ze rond hopten, echt geinig. 

En toen mochten we eindelijk de spannende Homer Tunnel door. Er  kwamen flink rook van onze remmen af, spannend. Uiteindelijk goed gekomen hoor. We hoorden in Milford Sound dat de locals (zon  300  in het hoofdseizoen) daar soms wel eens een paar dagen opgesloten zitten omdat de tunnel dan dicht is vanwege waterstromen. Gelukkig zaten wij er met super goed weer, zon 25 graden gok ik en volle bak zon! Niets te klagen dus. 

We eindigden net voor Milford Sound met de Chasm, een dramatisch gezicht van stenen en watervallen gevormd door de Cleddau River. Daar zijn we weer een klein stukje offtrack gegaan en stonden we aan de rand van ik gok een 200 meter hoge val naar beneden naast de waterval. Als echte daredevil (met knikkende knietjes hoor, ik met mn hoogtevrees) over de rand gehangen om naar beneden te kijken (met Wiets die mn jas vast hield en een boomstam waar ik me aan vast geklemd had). Super cool! 

Maar toen kwam het echte werk. De tour die we  geboekt hadden was een cruise helemaal tot het eind van Milford Sound en een klein stukje zee, en op de terugweg een stukje kayakken. We wilden eigenlijk de 18km terug kayakken maar de toeroperator zei  dat dit alleen voor experienced kayakkers was en er stond aardig wat wind. 

De cruise was schitterend. Tussen de hoge bergen door en langs rotsen waar zeerobben lagen te zonnen. Twee lagen er in het water op hun rug met hun staart over hun buik gevouwen, zag er zo schattig uit. We hadden gelukt met het weer. Het regent hier 260 dagen per jaar, de afgelopen weken was alleen maar bewolkt en regen en vandaag: een stralend blauwe lucht! We hebben alleen maar voor op het dek gestaan. Wel met windjas aan, want de wind waait hier wel hard. 

We waren rustig om ons heel aan het kijken toen iemand riep: a dolphin, there! Ik als een achterlijke fotos gemaakt, maar binnen 10 seconden kwamen er meer en meer dolfijnen. Dit zijn tuimelaars. Die beesten worden hier tussen de 3,5 en 4 meter lang! En ze zaten recht onder me!!! Oh my... Wat bijzonder! Steeds meer en meer en meer kwamen. Wat zijn ze groot! En mooi!!!! We hebben het op film, echt zo bijzonder!!! De dag kon niet meer stuk! 

Na ongeveer een uur varen werden we afgezet bij de Discovery Boat. Een soort vlot langs de rotsen. Met een 60 treden trap kon je 10 meter naar beneden. 10 meter onder water dus. Daar waren wij het aquarium haha. Een ronde ruimte met allemaal doorkijkraampjes waar we naar het schitterende koraal konden kijken en overspoeld werden met verhalen over het koraal, de vissen, etc. Echt heel interessant (al kan ik het nu niet meer navertellen). 

Daarna weer naar boven waar onze kayak op ons lag te wachten. Lekker peddelen. Een super handig plateau maakte dat je makkelijk in kon stappen en zodra het plateau een metertje naar beneden zakte lag je lekker in het water. Top! Niemand viel dus om ;-) We gingen eerst richting een rivier die vanuit de bergen kwam, beetje tegen de stroom in peddelen dus. Ik week netjes uit voor een *** engelse en mn kayak draaide en... nee, ik viel niet om. Maar ik zat wel vast. Met een hoop gepor en gemopper kwam ik weer los. Oke, done with being nice. 
Er was een hele kleine kans dat we pinguïns konden spotten hier. Als we maar goed de zijkanten in de gaten hielden. En ja hoor! Twee stuks! Op zon 4 meter afstand. Dit waren de Fiordland Creste Penguin, een met uitsterven bedreigd soort. Er zijn er nog ong. 4500-6000 van. Een van de meest zeldzame pinguins in de wereld, allen te vinden in NZ. Hij is klein met een oranje bek en blonde veren bij zn ogen. 15 meter verder met de kayak: BAM! weer twee! 

We kregen een seintje dat de pickup boot vertraging had. Dus we konden een extra half uur kayakken. Prima! Beetje rond aan het dobberen en ineens... Zijn dat nou eenden? Of zijn het meeuwen? Ik was redelijk verwijderd van de groep. Zijn het nou pinguïns daar in het water? Ik wilde uiteraard geen vals alarm slaan dus heel langzaam peddelde ik er op af. En ineens hoor ik achter me: pinguins, there in the water! Ja, dus toch! Een stuk of 5 a 6 die rustig aan het drijven waren. Wat een leuk gezicht en wat bijzonder! 
Nadat we de boot af gingen was het inmiddels 6 uur. Een trip die volgens de boeking 2,5 a 3 uur zou duren, duurde voor ons dus 5 uur! Bof! Even kort overleg gehad en besloten dat we maar terug zouden rijden naar Te Anau voor onze tocht van morgen. Die stond gepland om 3 uur, maar misschien kunnen we vragen of we toch eerder kunnen. Dan kunnen we namelijk s middags nog naar Queenstown rijden. Op ons gemak teruggereden over die schitterende route. We moesten het ook wel rustig aan doen, want die camper had het zwaar. Het eerste stuk is alleen maar de berg op, dus dat was aardig pittig. Dit keer dus geen rokende remmen, maar een koppelingsplaat die overuren maakte. Maar damn, wat was het het waard!! Dit overtreft echt onze verwachtingen. We zijn de twee gelukkigste mensen op aarde! 

Aangekomen in Te Anau naar de info balie en we kunnen morgen om 09.00 al mee op de volgende toch. Top! We hebben een camping opgezocht en zijn het stadje hier ingelopen. Alle terrasjes zaten namelijk vol en dat zag er heel gezellig uit. Dat we in de wolken waren was wel duidelijk. Wietse wilde zelfs zn eten delen met me!! Voor degene die het niet weten: ik kan nooit kiezen in een restaurant. Dus vaak - en zeker samen met Maaike - doen we samsam. Wietse is echter iemand die een bord eten voor zn neus wil en gewoon wil eten. Maar, hij maakte een uitzondering. Dus we hebben een heerlijke gambapasta en een bizar lekkere pizza met elkaar gedeeld. Net Lady & The Vagebond ;-) Vervolgens terug naar de gedeelte lounge op de camping waar we een NLs stel tegenkwamen waar we nog even gezellig mee hebben zitten kletsen en een biertje hebben gedronken. Zij hadden precies  de route gereden die wij ook hebben gereden tot nu toe: alleen zij zijn al 4 weken onderweg en wij 6 dagen. Hahah! Wat zullen we lekker kunnen slapen, dromend over dolfijntjes en pinguïns.