DRIVING FROM PANCAKES TO WHALES

Vanmorgen wakker geworden op Beach Camp in Punakaiki. Gelukkig voelde ik me weer een stuk beter. Hongerrrr. Dus eerst maar eens even een lekker ontbijt in elkaar geflanst. Lekker gebakken eitjes met uiteraard een kopje koffie. Daarna heerlijk gedoucht. Wel dubbelgevouwen onder die douche gestaan want de douchekoppen hangen hier blijkbaar op standje 1.50m. 
Toen snel klaar gemaakt en naar de Pancake Rotsen gereden. Rond 10.20 had je de beste kans om de blowholes te zien. Mwah, dat viel tegen. Desalniettemin was het wel super mooi langs de kust. Stroken kalksteen, gescheiden door dunne repen zachter kleisteen, die door duizenden jaren regen, wind en opstuivend zeewater zijn weggesleten, hebben de gelaagde rotsen gevormd. In de loop van honderdduizenden jaren zijn holten gevormd doordat het koolzuurhoudende regenwater geleidelijk in de spleten in het kalksteen is gedrongen. Bij hoogwater worden dat de spuitgaten, maar dat viel dus tegen. Oke, check; gezien. 
Toen in de auto. We hadden een lange rit voor de boeg. Vanaf Punakaiki weer terug naar het zuiden naar Greymouh, daar landinwaarts naar Reefton en dan de Lewis Pass op via Springs Junction, langs Hanmer Springs aankomend bij de oostkust en dan naar boven, naar Kaikoura. 
In Greymouth nog even getankt en boodschappen gedaan (de koffie was op, dat kan toch niet!!!) en toen gas erop. Ongeveer 300km te rijden vandaag. En nee, dat zijn geen drie uurtjes met al die bergweggetjes en wegwerkzaamheden hier. Hele wegen zijn gewoon weg door de schade, dus dan is er maar een wegdeel waar je met zn allen over moet. Dat kost tijd. Sowieso, alle routes kosten hier meer tijd dan dat je denkt van tevoren. Maar dat geeft niet met zulke uitzichten!
Het eerste stuk verliep soepel. Met ruim 1,5 uur waren we van Punakaiki in Reefton. Top! Even een pitstop gedaan en weer door. Toen begonnen de bergweggetjes. 15km/u, 30 km/u, 100 km/u en oh, toch weer 25 km/u. Bijna aangekomen in Springs Junction viel Wiets in slaap. De radio doet het in dit deel heel slecht en een cd (wat?!) hadden we niet. Dus ik was wel toe aan koffie. Even gestopt in Springs Junction bij een gezellig weg restaurant. Toen ik daar de kassa meneer vroeg om een cd, raakte we aan de praat en vertelde ik dat we naar Kaikoura reden. Hij keek heel blij! Er was namelijk een mevrouw met een zoontje van 11 die waren bij zijn restaurant gedropt. Ze kwamen uit Picton en zouden met de bus naar Kaikoura gaan (hadden daar een accommodatie en een tour geboekt), maar de bussen reden niet omdat die weg (de 1 van Picton naar Kaikoura) nog steeds afgesloten was. Blijkbaar heeft die route de meeste schade van alle wegen hier op het zuidereiland, want het lijkt de enige grote weg die nog steeds dicht is. Aangezien ze de accommodatie en tour niet meer kon cancelen, hadden ze besloten te liften. Een dame had ze afgezet bij Blemheim, en vanaf daar hadden ze gelift met een vriendelijke meneer. Die was onderweg naar Greymouth en was zo aardig om iets om te rijden, zodat ze in elk geval in Springs Junction waren, halverwege de route van west-oost. 
Nou prima, kom maar met ons mee. Je had dat jochie zn gezicht moeten zien!!! Zoooo blij! Hij was al bang dat ze walvistrip niet door ging en daar had ie zo naar uit gekeken. Wij de camper omgebouwd, zooi erin en we konden weer. Ze hadden best veel pech gehad. Ze komen uit Parijs (zij is oorspronkelijk roemeens) en wilde de trip van hun leven maken voordat hij weer naar de grote school moest en zij weer moest gaan werken. Maar alles was duurder dan ze verwachten en door de cycloon waren veel trips niet door gegaan. Zo sneu! De avond ervoor waren veel tranen gevloeid toen ze hoorden dat de bus niet reed. Maar gelukkig waren wij daar met de oplossing! 
Man man, wat was de weg van Springs Junction af slecht zeg. Het duurde echt een eeuwigheid. Ruim geschat, dacht ik Kaikoura rond 6 uur te halen. Dat werd na 7-en. Ook mede dankzij een kleine detour. Vanaf snelweg 7 moesten we naar Waiau en daar kon je dan de 1 op naar Kaikoura. Nou, die 1 hebben we niet gezien haha. Dat laatste stukje besloot ik gewoon de bordjes Kaikoura te volgen, omdat er een bord langs de weg stond dat de 1 dicht was. Helemaal door de bergen... Lekker... Uiteindelijk aangekomen in Kaikoura en Diana en Vlad afgezet bij hun hostel. Ze wilden ons echt van alles geven, maar wij hebben niets aangenomen. Niet om hoeven rijden voor ze, en dit is goed voor onze karma! Die is inmiddels goed aangedikt na ook het helpen uitgraven van de Chinezen. Dus mooi ;-) 
Nu de tours boeken die wij willen doen. Maar alles was al dicht. We hebben besloten 2 nachten in Kaikoura te blijven. Dus we hebben een wat luxere camping geboekt. Een top 10 holiday park, $45 per nacht per camper. Prima, doen we het voor. We parkeerden onze camper naast de auto van twee NLse meiden. Beide leraressen op een basisschool die besloten hebben een half jaar te gaan reizen. Gezellig! Toen de tours geboekt voor morgen en overmorgen. Heerlijk weer is het vandaag, dus tot half 12 buiten gezeten naast de camper met onze speciaal biertjes erbij en Mac&Cheese uit een pakje als avondeten. Chill!!